Speaker
Description
Przygotowanie Systemu Planowania Leczenia do pracy klinicznej wymaga skonfigurowania modelu obliczeniowego dla wszystkich stosowanych aparatów terapeutycznych. W przypadku wiązek protonowych bardzo istotny zestaw danych stanowią rozkłady integralnych dawek głębokich (ang. Integral Depth Dose, IDD), które reprezentują całkowitą energię deponowaną przez wiązkę ołówkową w wodzie w funkcji głębokości.
Dedykowane do pomiaru IDD płasko-równoległe komory jonizacyjne Bragg Peak Chamber (PTW, r = 4cm) i Stingray (IBA Dosimetry, r = 6cm) nie obejmują całego przekroju rozproszonej wiązki. Wpływ tego efektu na dane pomiarowe może zostać skorygowany poprzez wykorzystanie metod Monte Carlo, umożliwiających wykonanie symulacji rozkładów dawki głębokiej dla hipotetycznej komory o większym promieniu, np. 20cm.
Stworzenie dodatkowego modelu wiązki w jednym z dostępnych kodów Monte Carlo jest procesem czasochłonnym, stąd w Centrum Cyklotronowym Bronowice IFJ PAN zaproponowano metodę wykorzystania do tego celu algorytmu obliczeniowego Acuros, stanowiącego integralną część Systemu Planowania Leczenia Varian Eclipse 16.1.
Ponadto zastosowano nowatorską metodę normalizacji dawkowej IDD wykorzystując inne głębokości referencyjne niż standardowo przyjęte 2cm.
W niniejszej pracy porównano zmierzone za pomocą dwuwymiarowej matrycy komór jonizacyjnych MatriXX PT rozkłady dawki z rozkładami obliczonymi przy użyciu modeli wiązki stworzonych z uwzględnieniem wyżej wymienionych rozwiązań, a także modeli skonfigurowanych w sposób standardowy.
Analizie poddano plany napromieniania nowotworów ujętych we wskazaniach do radioterapii protonowej w 2019 roku, m.in. nowotwory okolicy przykręgosłupowej, nowotwory okolic głowy
i szyi, nowotwory wymagające napromieniania osi mózgowo-rdzeniowej.
Wyniki wskazują, iż dobór metody wyznaczania oraz normalizacji rozkładów głębokościowych ma istotny wpływ na zgodność mierzonych rozkładów dawki z obliczeniami Systemu Planowania Leczenia.
| Sesja | Protonoterapia |
|---|
