Speaker
Description
Systemy cyfrowe, w które wyposażone są urządzenia radiologiczne umożliwiają zastosowanie obiektywnych, obliczeniowych metod do porównań działania tych urządzeń. W niniejszej pracy użyte zostały różne metody ilościowe w celu porównania dwóch systemów mammograficznych:
• Mammomat Inspiration Siemens z detektorem z selenu amorficznego (rozmiar piksela 85 µm);
• Senographe Pristina GE ze scyntylatorem z jodku cezu i detektorem z krzemu amorficznego (rozmiar piksela 100 µm).
Porównanie systemów wykonano obliczając:
• effective Modulation Transfer Function (eMTF)
• effective Normalized Noise Power Spectrum (eNNPS)
• effective Detective Quantum Efficiency (eDQE)
Pomiary wykonano i obliczono powyższe wielkości dla fantomów z PMMA o trzech grubościach (20, 40 i 70 mm). Dla ekspozycji fantomów wyznaczono średnie dawki gruczołowe (AGD).
Dla urządzenia Mammomat szum utrzymywał się na stałym poziomie w analizowanym zakresie częstotliwości przestrzennych, a dla systemu Senographe był wyraźnie zmienny. Mammomat charakteryzował się wyższym eMTF, niezależnie od grubości fantomu. Różnice te nie przełożyły się bezpośrednio na eDQE, które opisuje ogólną wydajność systemu. W przypadku cieńszych fantomów dla Mammomat otrzymano większe eDQE, podczas gdy przy najgrubszym fantomie wyższe eDQE miał Senographe. Zestawiając te wyniki z wartościami AGD stwierdzono, że dla cieńszych fantomów dla systemu Senographe dawki są o 20% niższe niż dla Mammomat, jednak przy znaczącym spadku wydajności obrazowania oraz wzroście szumu. Odwrotnie było w przypadku fantomu 70 mm: dla Senographe uzyskano wyższą wydajność przy niższej o 13% dawce w stosunku do urządzenia Mammomat.
Analiza zaprezentowanych parametrów obliczeniowych pokazała znaczne różnice pomiędzy systemami w warunkach zbliżonych do klinicznych. Te informacje mogą być potencjalnie użyteczne do optymalizowania procesu obrazowania.
| Sesja | Diagnostyka obrazowa |
|---|
