Speaker
Description
Istnieje ogromne zapotrzebowanie na radiofarmaceutyki wykazujące efekt terapeutyczny w stosunku do małych i rozsianych zmian nowotworowych (przerzuty, wczesne stadia nowotworów), które byłyby uzupełnieniem dla istniejących już radiofarmaceutyków na bazie wysoko i średnioenergetycznych emiterów β– (90Y, 188Re, 177Lu). Warunki te mogą spełniać radiofarmaceutyki oparte na emiterach cząstek oraz niskoenergetycznego promieniowania elektronowego: elektronów konwersji i elektronów Augera. Zaletą emiterów α jest duża wartość liniowego przekazu energii (Linear Energy Transfer) LETα ≈ 100 keV/μm, oznacza to, że cząstki α wytracają swoją energię w tkance w zasięgu 40-100 μm, co odpowiada kilku warstwom komórek. Wykazują, zatem dużą efektywność w niszczeniu małych zmian o średnicy kilku komórek i w mniejszym stopniu oddziałują na zdrowe komórki z otoczenia nowotworu. Duża wartość LETα powoduje, że cząstki α mają zdolność do indukowania pęknięć podwójnie niciowych w DNA. Aktualnie bierze się pod uwagę następujące radionuklidy – emitery promieniowania : 212Bi, 213Bi, 211At, 223Ra, 224Ra, 225Ac oraz 149Tb. Alternatywą mogą być emitery elektronów konwersji oraz elektronów Augera, które podobnie jak cząstki α mają bardzo krótki zasięg deponując na swojej drodze bardzo dużą dawkę energii, powodując podwójnie niciowe pęknięcia DNA. Te właściwości pozwalają projektować leki przeznaczone do leczenia nawet pojedynczych komórek: nowotwory krwi, mikroprzerzuty. Charakterystyka elektronów Augera stawia jednak przed naukowcami wiele ograniczeń, t.j. wymóg syntezy leku w postaci cząsteczki wnikającej do wnętrza komórki i transportowanej do jądra komórkowego, blisko DNA komórki. Na wykładzie zostaną omówione prace nad otrzymywaniem radiofarmaceutyków znakowanych emiterami promieniowania α oraz elektronów Augera, prowadzone i planowane w Pracowni Chemii Radiofarmaceutycznej Instytutu Chemii i Techniki Jądrowej w Warszawie.
| Sesja | Teranostyka |
|---|
