XX Zjazd Polskiego Towarzystwa Badań Radiacyjnych

Rak piersi, jako najczęstszy nowotwór złośliwy u kobiet, jest jedną z głównych przyczyn zgonów związanych z chorobami nowotworowymi na świecie, zajmując drugie miejsce pod względem śmiertelności – po raku płuca. Pomimo, że radioterapia stanowi jedną z podstawowych metod leczenia raka piersi, jej skuteczność bywa ograniczana przez oporność komórek nowotworowych na promieniowanie jonizujące.
Celem naszych badań było sprawdzenie, czy związki pochodzenia naturalnego – plumbagina i celastrol – mogą zwiększać terapeutyczne działanie promieniowania rentgenowskiego w leczeniu raka piersi. Wpływ tych związków, w połączeniu z promieniowaniem jonizującym, analizowano na komórkach nowotworowych linii MCF-7 i HCC-38. Na podstawie dostępnej literatury sformułowano hipotezę, że badane związki nasilają uszkodzenia DNA w postaci dwuniciowych pęknięć indukowanych promieniowaniem rentgenowskim oraz hamują mechanizmy ich naprawy, co w konsekwencji prowadzi do zwiększonej śmierci komórek raka piersi.
W celu weryfikacji tej hipotezy oceniano poziom uszkodzeń DNA poprzez pomiar fosforylacji histonu H2A.X, a zdolność do naprawy DNA analizowano na podstawie ekspresji białka RAD51. Badania przeprowadzono z wykorzystaniem techniki Western blot. Ponadto oznaczono poziom reaktywnych form tlenu generowanych przez badane związki w liniach komórkowych raka piersi MCF-7 i HCC-38 poprzez zastosowanie sondy H2DCFDA.
Uzyskane wyniki wskazują, że badane związki wykazują wysoką cytotoksyczność wobec komórek raka piersi (IC₅₀ w zakresie 0,7–2,2 μM). Na podstawie przeprowadzonych analiz poziomu markerów uszkodzeń DNA i oznaczenia reaktywnych form tlenu można przypuszczać, że plumbagina i celastrol wzmagają działanie promieniowania rentgenowskiego, przy czym plumbagina cechuje się silniejszym działaniem w przypadku linii komórkowej MCF-7, a celastrol w przypadku linii komórkowej HCC-38.
Uważa się również, że związki te mogą stanowić podstawę do opracowania nowych strategii terapeutycznych w leczeniu raka piersi. Jednakże, dla pełnego potwierdzenia skuteczności i bezpieczeństwa obu związków w warunkach klinicznych, niezbędne są dalsze badania.